24
Era um encontre impossible. Gitats a la nit
damunt d’un cobertor de penes aconseguiren tocar-se
amb el plor, però el cavaller no coneixia aqueix
secret, ni veia que el seu bes s’assemblava a
una mort definitiva. Com que tot en ell era matèria
fluctuant, no suportava la felicitat. Una llum
que no moria se n’eixia, com un vaixell que
tarda segles a desfer-se abandonat en un
port, devorat ja per les algues. Per això, l’home
vestia de nou l’armadura i esperava fins que,
desaparegut l’angel, solta per a la caça, ella tornara
a ser la presa sense cau, a mercé de la seua llança, on
amb les seues mateixes mans havia col·locat una insígnia.
Jaime Rocha- Portugal
Traducció al català: Pere Bessó
De zona de caça, relógio d’água,2002
*****
24
Era um encontro impossível. Deitados à noite
sobre uma colcha apenas conseguiram tocar-se
com o choro, mas o cavaleiro não conhecia esse
segredo, nem via que o seu beijo se assemelhava a
uma morte definitiva. Porque tudo nele era matéria
flutuante, não suportava a felicidade. Uma luz
que não morria saía dela, como um barco que
demora séculos a desfazer-se abandonado num
porto, já devorado pelas algas. Por isso, o homem
vestia de novo a armadura e esperava até que,
desaparecido o anjo, solta para a caça, ela voltasse
a ser a presa sem covil, à mercê da sua lança, onde
por suas próprias mãos havia colocado uma insígnia.
Jaime Rocha- Portugal
De zona de caça, relógio d’água,2002
Era um encontre impossible. Gitats a la nit
damunt d’un cobertor de penes aconseguiren tocar-se
amb el plor, però el cavaller no coneixia aqueix
secret, ni veia que el seu bes s’assemblava a
una mort definitiva. Com que tot en ell era matèria
fluctuant, no suportava la felicitat. Una llum
que no moria se n’eixia, com un vaixell que
tarda segles a desfer-se abandonat en un
port, devorat ja per les algues. Per això, l’home
vestia de nou l’armadura i esperava fins que,
desaparegut l’angel, solta per a la caça, ella tornara
a ser la presa sense cau, a mercé de la seua llança, on
amb les seues mateixes mans havia col·locat una insígnia.
Jaime Rocha- Portugal
Traducció al català: Pere Bessó
De zona de caça, relógio d’água,2002
*****
24
Era um encontro impossível. Deitados à noite
sobre uma colcha apenas conseguiram tocar-se
com o choro, mas o cavaleiro não conhecia esse
segredo, nem via que o seu beijo se assemelhava a
uma morte definitiva. Porque tudo nele era matéria
flutuante, não suportava a felicidade. Uma luz
que não morria saía dela, como um barco que
demora séculos a desfazer-se abandonado num
porto, já devorado pelas algas. Por isso, o homem
vestia de novo a armadura e esperava até que,
desaparecido o anjo, solta para a caça, ela voltasse
a ser a presa sem covil, à mercê da sua lança, onde
por suas próprias mãos havia colocado uma insígnia.
Jaime Rocha- Portugal
De zona de caça, relógio d’água,2002